4) 02.02.10
Δημιουργούμε τη «σημαία» των βιβλίων που διαβάσαμε
Κάθε παιδί είχε στη διάθεσή του τις παρουσιάσεις ή/και τα βιβλία με τα οποία είχε ασχοληθεί. Ενώθηκαν τα θρανία της τάξης με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουμε να απλώσουμε τη «σημαία της ανάγνωσης του Στ1», δηλ. ένα μακρόστενο κομμάτι λευκό ύφασμα [περίπου 2 μ.επί 0,80μ.]. Η δασκάλα της τάξης έγραψε σ? ένα κύκλο στο κέντρο του υφάσματος την τάξη, το σχολείο και τη σχολική χρονιά. Συμφωνήθηκε ότι όποιος είναι έτοιμος μπορεί να παίρνει ένα μαρκαδόρο και να σημειώνει σε όποιο σημείο της σημαίας θέλει το όνομά του, τον τίτλο του βιβλίου που διάβασε και κάποιο σχόλιο γι? αυτό. Σιγά σιγά η «σημαία» άρχισε να γεμίζει με τις πολύχρωμες καταχωρίσεις των παιδιών ενώ κάποια σκίτσα και σχέδια, σχετικά με τα διαβάσματά τους, συμπλήρωσαν εικαστικά το ομαδικό αυτό «ταμπλό». Το αποτέλεσμα μας άρεσε τόσο πολύ που αποφασίσαμε να στολίζει για την υπόλοιπη χρονιά έναν από τους τοίχους της αίθουσάς μας. Η δουλειά σε ομάδες δεν μας φαινόταν πια κάτι ιδιαίτερα δύσκολο. Η δασκάλα βρήκε την ευκαιρία να προτείνει ομαδική δουλειά πάνω σε κάποιο βιβλίο, πράγμα που έγινε δεκτό από τα παιδιά, αν και υπήρχαν πολλές απορίες για το τι και πως θα γίνει.
5) 03.03.10
Αφήγηση παραμυθιού και δραστηριότητες
Η κ. Βιγκάτο, δασκάλα και ερασιτέχνης αφηγήτρια, συναντήθηκε μαζί μας στο χώρο της σχολικής βιβλιοθήκης . Η αφήγησή της -για μια μάνα και τα παιδιά της- κέρδισε την προσοχή των παιδιών, τα οποία ήταν τώρα περισσότερο εξοικειωμένα με τη διαδικασία της ακρόασης παραμυθιού. Η πρότασή της για δραματοποίηση της ιστορίας βρήκε γόνιμο έδαφος και σε λίγη ώρα είχαν γίνει δυο ομάδες παιδιών που θα εναλλάσσονταν στους ρόλους ηθοποιών και κοινού. Τα παιδιά πήραν σαν βάση το παραμύθι και δημιούργησαν το δικό τους θεατρικό δρώμενο, πράγμα που βρήκαν εξαιρετικά διασκεδαστικό. Η συνάντηση έκλεισε με την προφορική δημιουργία μιας καινούριας ιστορίας, με μια διαδικασία κατά την οποία τα παιδιά καθισμένα το ένα δίπλα στο άλλο έπρεπε να ακούν αυτό που είπε ο προηγούμενος και να πάνε με τα δικά τους λόγια την πλοκή ένα βήμα παρακάτω. Οι ανατροπές στην ιστορία και η προσπάθεια να κρατηθεί «το νήμα της ιστορίας», κέρδισαν το ενδιαφέρον των παιδιών που χάρηκαν ιδιαίτερα το ότι λειτούργησαν ως μια μεγάλη ομάδα με έναν κοινό στόχο. Η Τέχνη του Προφορικού Λόγου είχε αρχίσει να μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Βλέπαμε πια με άλλο μάτι ακόμη και τη μεγαλόφωνη ανάγνωση ενός κειμένου, συνειδητοποιώντας ότι είναι και αυτή μια ιδιαίτερη τέχνη και τεχνική.
6) 03.05.10
Ένας συγγραφέας στο σχολείο μας
Η συνάντηση με τον συγγραφέα έγινε σε δύο «φάσεις». Στην αρχή τον καλέσαμε στην τάξη μας, που είχε διαμορφωθεί κατάλληλα. Είχαμε τοποθετήσει στους τοίχους ταμπλό που είχαν εμπνευστεί τα παιδιά από τα βιβλία του, ενώ μια μικρή «έκθεση» με τα βιβλία του και τα επιτραπέζια παιχνίδια που είχαν δημιουργήσει τα παιδιά είχε στηθεί σε μια γωνιά. Αυτό όμως που απόλαυσαν περισσότερο τόσο τα παιδιά όσο και ο συγγραφέας ήταν η συζήτηση που έγινε μεταξύ τους- εδώ η λίστα των ερωτήσεων αποδείχτηκε ιδιαίτερα χρήσιμη. Όμως ο χρόνος ήταν λίγος και ανανεώσαμε το ραντεβού μας μαζί του για το χώρο εκδηλώσεων του σχολείου όπου θα είχαμε την ευκαιρία να τον ακούσουμε μαζί με άλλα παιδιά του σχολείου μας. Όταν η εισήγηση του κ. Μπουλώτη κόντευε στο τέλος της, οι δύο μαθητές που είχαν ετοιμάσει το ποίημα με αφορμή την επίσκεψή του σηκώθηκαν ζητώντας να το παρουσιάσουν- είχαν ήδη προβάρει μια «ραπ- μελοποίησή του». Ήταν μια πολύ πετυχημένη στιγμή, μια και τόσο ο συγγραφέας όσο και οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριές τους ενθουσιάστηκαν. Στο κλείσιμο της εκδήλωσης τα παιδιά του Στ1 ένιωθαν τόση οικειότητα με τον κ. Μπουλώτη που δεν ήθελαν να τελειώσει γρήγορα η συνάντηση μαζί του. Του ζήτησαν να υπογράψει τα έργα τους, φωτογραφήθηκαν μαζί του και του είπαν πως θα ήταν χαρά τους να τον ξανασυναντήσουν κάποια άλλη χρονιά, σαν μαθητές γυμνασίου πια.
{ppgallery}/myMedia/logotexnia{/ppgallery}